Een bladzijde uit het dagboek van de dierenverzorgster
Dinsdag 12 -10, zit ik lekker thuis met de benen omhoog de telefoon gaat af … Zorro, de hertenbok zit verstrengend met zijn gewei in het prikkeldraad. Intussen is een stuk losgeraakt en zit om zijn gewei. In deze periode van het jaar de bronstijd zwaaien de bokken met hun gewei om te imponeren. Herten zijn nog echte wilde dieren. Zolang je achter het hek blijft, komen ze dichtbij, maar zit er geen hek tussen dan kun je het vergeten! Dus de speciale dierenarts gebeld. Al jaren komt deze beste man bij ons om de herten bij ziek en zeer van goede zorg te voorzien. Hij is de enigste dierenarts in de hele omgeving die gespecialiseerd is in wilde dieren. Morgenochtend om 10:00 uur is Zorro aan de beurt.
Woensdag 13-10, 08:30 uur. ik haast me naar de hertenweide. Gelukkig constateren we dat Zorro zich niet verder heeft verwond. 10.10 uur. Eindelijk, daar komt de dierenarts. Hij werpt een blik op de hertenbok en gaat een mooie slaapcocktail maken. Het verdovingsgeweer wordt klaargemaakt. Intussen lok ik de herten dichterbij. In één keer schoot de pijl in op een goede plek. We blijven rustig afwachten. Binnen 8 minuten lag de bok diep in slaap. Nog een theedoek over zijn ogen. De ogen sluiten namelijk niet vanzelf als een hert verdooft is. Met een goede tang een paar knippen gedaan en toen kon al het prikkeldraad netjes worden verwijdert. Toen werd het tijd voor de volgende cocktail, namelijk eentje om hem weer wakker te krijgen. Ook deze werkte gelukkig weer snel. Zo al met al binnen een half uurtje verdooft, bevrijd en weer wakker. Dat is netjes! De rest van de dag is hij nog een beetje dronken geweest, maar na een dag was er niets meer aan hem te zien en loopt hij weer de stoere man te zijn bij zíjn dames. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.